برنامه نویسیِ خودمونی

توی جهرم یه پارک هست که اسم اصلیش یادم نیست ولی همه بهش می گن پارک بالا، از اون جهت می گن بالا چون تو دل کوه هست و یه جورایی کل شهر رو می بینی. تف تو ریا با بزرگترین غار دست ساز دنیا هم فاصله زیادی نداره، اگه برای عید تصمیم گرفتید بیاید جهرم و از این غار فوق العاده دیدن کنید، نیاید چون راهتون نمی دن :|

بگذریم، گفتیم اوّل کاری یکم خُنُک بازی در بیاریم، چند سال پیش با دوستم رفتیم پارک بالا و دوستم با فلشی پر از فیلم های آموزشی رفت سر بخت لپ تاپ و همشون رو ریخت داخلش. کلّی بهم انگیزه و انرژی داد که شروع کنم به یادگرفتن برنامه نویسی. از خدا می گفت که خدا یه برنامه نویس فوق العادس، می گفت یه برنامه نویس، خیلی راحت تر می تونه خدا رو درک کنه و حتّی توی زندگی شخصیش هم قوانین برنامه نویسی رو پیاده کنه. با دهان باز نگاش می کردم و حسش رو هیچ جوره درک نمی کردم تا این که بعد از ماه ها تصمیم گرفتم در حد دست و پا شکسته زبان تحت وبِ PHP رو یاد بگیرم. یه متن زیبا توی بعضی کلیپ های آموزشی دیده می شد تحت عنوان به نام یگانه برنامه نویس هستی :) از وقتی یکم برنامه نویسی رو درک کردم، برام خیلی جذّاب و قابل درک شد.