راضی نگه داشتن

عنوان مطلب چیزی شبیه به شوخی یا مثلا یه لطیفه خنده دار می مونه امّا خیلی از ما دنبال همین موضوع هستیم. من کاری به تفکرِ درست یا غلطش ندارم امّا هر کس با هر تفکّر و دیدگاهی قطعا مخالفانی خواهد داشت. قرار هم نیست این مخالفت چندان هم تو چشم باشه و خیلی وقت ها با باز شدن سرِ صحبت و یا بوجود اومدنِ یک سری شرایط که آدما خودشون رو بهتر نشون می دن این مخالفت ها بیشتر به چشم میاد. مثلا اگه من یه مطلب بنویسم درباره طرفداری از رهبری، قطعا خیلی ها می پسندن و خیلی ها هم تو دلشون فحشی نثارم می کنن یا برعکس اگه بر ضد رهبری صحبت کنم هم دقیقا همین مسئله پیش میاد. قشنگ متوجه شدم وقتی گاهی مطالبی در مورد جامعه و شرایط فعلی می نوشتم عزیزانی عدم موافقت خودشون رو با زدن دکمه نپسندیدن نشون می دادن و بعضی از عزیزترها هم که مخالفت خودشون رو توی دیدگاه اعلام می کردن. با وجود این که وقتی بعضی مطالب نقل بلاگ رو می ببینم که پسندیدمش از نپسندیدمش بیشتر هست و گاهی 100درصد در مقابل 0 هم هستن و خوش خوشِینام هم می شه امّا تهش به خودم می گم محمّد تو مخاطبینی داری با ذهنیات متفاوت، حداقل باید یک نپسندیدن هم داخلش باشه که! شاید کارِت می لنگه پسر!!! قرار هم نیست "نپسندیدن" وقتی زده بشه که واقعا مخالفت سرسختی با اون مطلب داشته باشیم. بعضی وقتا به نحوه نگارش فرد انتقاد هست و در واقع میزان نقد بیشتر از میزان رضایت هست.