از نظر من وجود هر دختر مثل یه مروارید خیلی قیمتی می مونه ، باید برای مدّتی توی صدف بمونه تا قیمتش بره بالا و بالاتر تا این که روزی برسه و با ازدواج کردنش این صدف باز بشه و زیبایی مروارید برای مَحرَم ترین فرد زندگیش نمایان و عرضه بشه !
امّا بد زمونه ای شده ، این مروارید های باارزش خیلی زود دارن خودشون رو عرضه می کنن اون هم نه برای همسر بلکه فقط با یک بیرون رفتنِ توی خیابون حداقل برای 100 مرد !! در عجبم که چرا اکثر چنین مرواریدهایی هیچ وقت از خودشون نمی پرسن که آیا ارزش من اینه ؟ آیا هر کسی اجازه ی این رو داره که از زیبایی های من بهره ببره ؟ مگه من شدم ویترین که هر پسری از کنارم رد می شه با نگاه هوس بازانه ی خودش و متلکی زیر لب برای لحظه ای هم که شده خودش رو کنه ؟
مخلص کلام :
نمی خوام به بدبینانه ترین شکل ممکن از عبارت مُفتی استفاده کنم ولی خواهش می کنم خودت رو ارزون نفروش ، قیمت تو خیلی بالاست
درباره این سایت