شناخت بزرگان

دیشب داشتیم فیلم فوق لیسانسه ها رو تماشا می کردیم که تیکه ای از فیلم با وجود این که خنده بر لبانم نشوند ، من رو به فکر هم فرو برد . با وجود این که فیلم طنزی هست لابلاش نکته های آموزشی و حتی تیکه های ی خوبی هم وجود داره که به جذابیتش کمک می کنه

در مورد شناخت ریاضی دان فرنگی به نام ژوزف لویی لاگرانژ صحبت می شد که حبیب ، بازیگرِ مجنونِ فیلم با چه افتخاری زندگینامش رو بیان می کرد ، بعد که ازش در مورد مشاهیر ایرانی پرسیده شد اصلا نتونست پاسخی بده کلیپ تقطیع شدش رو نتونستم پیدا کنم ولی توی آپارات کل قسمتش هست که با دیدنش از دقیقه 18 می تونید نوشته بالا رو درک کنید .

یاد خاطره ای افتادم ، چند وقت پیش به خونه خواهرم رفته بودم و پسر خواهرم که فکر می کنم نزدیک 10 سالش هست مشغول بازیِ فوتبال با کامپیوتر بود ، در عجب بودم از این که اسم تمامی بازیکنای بارسلونا ، رئال مادرید و حتی تیم های ناشناخته تری مثل یالقوز آبادِ سُفلی هم می دونست در نگاه اوّل خوشم اومد ولی بعدش بهش گفتم ای کاش بجای این که اسم این بازیکنا رو بلد باشی اسم چند تا شهید رو بلد می بودی !! اون موقع فکرم زیاد به مشاهیر نبود ، مشاهیری که یکی پس از دیگری داره بنام کشورهای دیگه ثبت می شه ولی واقعا چرا انقدر از خودمون دور شدیم ؟ چرا انقدر خودمون رو کوچک می کنیم ؟

طرف رو می خوای نصیحت هم که بکنی اگه بخوای براش روایت از ائمه بگی زیاد تو کَتِش نمی ره ولی کافیه که همون روایت رو با زبون خودمونی و بنام یه فرد فرنگی بگی خیلی راحت باهاش کنار میاد .

متاسفانه یه خود تحقیری به جون اکثر ما مردم افتاده که آفت جونمون هم شده !! ای کاش انقدر چشم به مرغ همسایه نداشته باشیم و بزرگان کشورمون رو بشناسیم و مثل اونها عمل کنیم .