خیلی حرف ها رو از ترس این که مبادا قضاوت بشی یا صرفا برای خودت ارزش داره نمی تونی توی وبلاگت بنویسی ، کلی موضوع داری امّا دستت به نوشتن روی صفحه کلید نمی ره ؛ تو این شرایط هم بنویس اما توی دفتر کاغذی !!
گاهی دلخور می شم که چرا خیلی از آدما با قلم و کاغذ غریبه شدن و ازش در حد تکمیل فرم بانکی یا اداری استفاده می کنن امّا شروع نمی کنن به نوشتن از چیزهایی که حال خودشون رو خوب می کنه !!
خیلی از موضوعات ممکنه هر از چند سال یهویی به سرت بزنه ، با خودت حساب و کتاب می کنی می بینی نمی شه که توی وبلاگ یا کلا فضای مجازی نوشتش ، حوصلت هم نمی شه که توی دفتر بنویسی با این وجود که می دونی مسئله مهمی هست زمان می گذره و به فراموشی سپرده می شه و بعد از مدتی هر چی فکر می کنی که چی می خواستی بنویسی اصلا یادت نمیاد و این خوب نیست .
همین که وبلاگ داری و انقدر سرت رو توی شبکه های اجتماعی نمی کنی یعنی یک پله از خیلی ها جلوتری ، امّا صرفا به وبلاگ نویسی هم راضی نباش و لذت لمس دفتر کاغذی رو از دست نده :)
درباره این سایت