وقتی کسی باشی که پیشرفت رو دوست داشته باشی ، قطعا کار هم برات سخت می شه . . اگر یکم استعداد داشته باشی باز سخت تر ! چون آدمای بااستعداد احساس می کنن که توی هر رشته ای می تونن موفق باشن و یه جورایی به هر رشته ای ناخنک هم می زنن اما اکثر مواقع تا آخرش پیش نمی رن !
گاهی وارد یه سری مسیرها می شی که برات خیلی هم خوشایندن و کلی لذت می بری اما بعد از سپری شدن زمان ، احساس می کنی انگار یه گمشده داری ، یه چیزی که تا وقتی به اون نرسی رسیدن به اهداف دیگه برات چندان خوشایند نیست . بهرحال حتی مهم ترین اهداف هم باید براشون اولویت مشخص کرد و تمام تمرکز رو گذاشت روی اولویت مهم تر !! اینجوری حتی اگر به اولویت های بعدی هم نرسی جایی برای سرزنش کردن خودت نمی مونه چون به مهمترین هدف زندگیت رسیدی !
گفتم و گفتم که بگم حس و حال الانم با این وجود که تمام لحظه های زندگیم با فعالیت و یادگیری سپری می شه ولی این گمشده هنوز در من وجود داره !! گمشده ای بنام رسیدن به بهبود گفتار که تا وقتی بهش نرسم انگار هیچ چیز دیگه ای نمی تونه حالمو خوب کنه !! برنامه نویسی دوست دارم قبول ، کارمو دوست دارم قبول ولی ته همش به این می رسه که چقدر از زندگی و از روابط اجتماعیت داری لذت می بری ؟ و متاسفانه جواب ، جوابِ خوشایندی نیست و همین من رو به فکر فرو می بره !!!
قطعا می دونم حال منِ تنها هم اینطوری نیست ، خیلی از افراد دور و برم هم اهداف مهمی واسه خودشون دارن که می دونن رسیدن بهش کار خیلی سختی هست پس رفتن سراغ اهداف کوچکتر و آسون تر که خودشون رو راضی کنن اما ته دلشون هرگز راضی نخواهد شد چون همون ها هم گمشده ی خودشون رو دارن !!! حالا هر چقدر هم که شخص متظاهری باشیم ، اما حداقل خودمون حال خودمون رو بهتر از هر کس دیگه ای می دونیم .
:: و این اصل ماجراست ::
- اهداف زندگیت رو اولویت بندی کن و واسه ی مهمترینش مثل یه مرد واقعی ، بجنگ !
درباره این سایت