وقتی توی محیطی با افرادی به مدتی طولانی زندگی می کنی ، حالا چه محیط خانواده ، کار ، دوستانه ، کلاسی و یا . خیلی اهمیت داره که بتونی با افراد دور و برت سازگار باشی !
بالاخره وقتی قراره که برای مدتی طولانی و یا حتی کوتاه ، با افرادی باشیم خیلی مهمه که بتونیم با اون ها کنار بیایم . بهرحال آدم ها با هم فرق می کنن ، حتی خیلی از خواهر ها و برادر ها که از خون همدیگه هستن هم ممکنه نتونن با هم کنار بیان چه برسه به محیط هایی مثل کار که ممکنه هر نوع فردی با هر نوع ذهنیتی اونجا حضور داشته باشه .
همه ی این ها رو گفتم که برسم به خودم ، منی که شاید یک مقدار به نسبت بقیه همکارام نسبت به مسائل مذهبی ، رفتاری مقیّد تر باشم گرچه همه ی حساب و کتاب ها دست خداست اما بهرحال ظاهر ماجرا حرف منو تایید می کنه !
خلاصه این مطلب رو نوشتم که بهتر بتونم به جواب درست برسم . . . اول این که من نباید انتظار داشته باشم که طرف مقابل به خاطر من تغییر کنه چون انتظار بیهوده ای هست . مردم بخوان تغییر هم کنن اولویت های بالاتری از تغییر رفتارشون نسبت به من دارن پس این منتفی !!
دوم قرار نیست که همیشه اوضاع روبراه باشه و تو خوش و خرم باشی و به وسیله ی هیچکس ناراحتی برات بوجود نیاد حتی حدیث هست که هر روز مومن ، باید یه اعصاب خوردی باشه یا از طرف همسر ، یا همسایه و یا یه رهگذر پس این هم منتفی !!!
پس یه جورایی به این نتیجه می رسیم که واقعا نمی شه جلو این تفاوت های نگاه و رفتار رو از دیگران داشت البته فراموش هم نکن که تو هم وظیفه ای داری و باید امر به معروف و نهی از منکر رو انجام بدی ولی وقتی نمی شه چرا بی خودی به واسطه ی رفتار و یا کردار اشتباه یک فرد دیگه ، تو بخوای به گناه بیفتی ؟ چرا می گم به گناه ؟؟ چون ممکنه از کارش عصبانی بشی و بهش توهینی کنی ، حرفی بزنی که خوشایند نباشه و یا حتی به واسطه ی حال بدی که برات بوجود اومده حوصله ی تعامل و صحبت با دیگران حتی عزیزترین کسات مثل خانوادت رو نداشته باشی و در حق اونها ظلم کنی که این واقعا شایسته نیست .
پس چه راهکار هایی وجود داره ؟
یه بچه کوچیک رو فرض کن ، گرفتی خوابیدی و توی خواب ناز هستی بعد یهو می بینی یه چیزی محکم خورد به سرت ، ضربان قلبت می ره بالا و با ترس بیدار می شی و متوجه می شی که بچه کوچیکت با ملاقه زده توی سرت !! چکار می کنی ؟؟ اگه سرش داد بزنی و حتی تنبیهش کنی که اوضاعت خیلی بی ریخته ولی اگه عاقل باشی می فهمی که بچه هست و بعضا نمی دونه که چکار اشتباهی کرده ممکنه حتی هم به اون و هم به خودت بخندی اما اصلا ناراحت نشدی پس اینجا تو توی ذهنت از این بچه توقع نداشتی که باید رعایت حالت رو بکنه !!
خب پس همین دیدگاه رو بیار توی زندگیت با افراد بزرگسال ، چه دلیلی هست که محکم پای این دیدگاهت هستی که نههههه چرا فلانی با من این رفتار و یا کردار رو کرد ؟؟
- قربانی لج بازی فقط خودت خواهی شد !
هر چی بخوای لج بازی کنی و بر خلاف میل طرف مقابل و یا حتی خودت رفتار کنی ، ضررش به خودت می رسه چون طرف مقابل هم کارش رو چند برابر می کنه و تو بیشتر حرص و جوش می خوری .
هر چی خودتو بالا بگیری ، فکر می کنی کسی هستی و توقع داری که باهات بهترین رفتارها صورت بگیره اما قطعا این خواسته ی تو محقق نخواهد شد و اطرافیانت ممکنه گاهی اوقات شخصیتت رو خورد و خاک شیر کنن حالا اگه خودشیفته باشی از بس حرص و جوش می خوری داغ می کنی !
به هر اتفاقی که توی زندگیت میفته به چشم یه فرصت نگاه کن ، فرصتی که تو رو می تونه پیش خدا محبوب تر کنه و فرصتی که شخصیتت رو بهتر می کنه بعد از مشاهده یک سری رفتارهای آزاردهنده از طرف دیگران ، زود عکس العمل نشون نده و یکم فکر کن که چه رفتاری درست تر هست که من الان انجام بدم ؟ به قول آقای رائفی پور ،
بگو اگر امام زمان توی این موقعیت بود چکار می کرد ؟ بخدا همین سوال توی هر زمینه ای می تونه مشکلات و دغدغه های ما رو حل کنه !!
- اولین تغییر باید از جانب تو شکل بگیره
با این اوصاف ، تنها کسی که باید کاری کنه خودتی ، و تنها کسی که قطعا در جهت تغییرات مثبت همراهت خواهد بود و کمکت خواهد کرد
خدای مهربون هست :) پس به خودش توکل کن و برای رضایتش تلاش کن !! اون وقت هست که فقط دنبال موقعیت های سخت می گردی که شخصیتت رو ببری بالا تا
خدا از تو راضی باشه و تو کلی کیف کنی .
درباره این سایت