وبلاگ نویسی برای یه سری از افراد ، خیلی لذت بخش هست و یکی از اون ها هم خود من هستم با این وجود که توی هر سرویس وبلاگ دهی حداقل یک وبلاگ ساختم و تا زمانی هرچند کوتاه مطلب نوشتم ، بعد از مدتی اقدام به حذف اونها کردم اما این عشق و علاقه باعث شد که دوباره پا به این مسیر بگذارم .
مسیری که قطعا همراهانی رو در پی خواهد داشت همراهانی که شاید عشق نوشتن توی اونها چندین برابر از تو باشه وبلاگ هایی که اهل کپی کردن نیستن و از ذهن و با دست خودشون مطلب می نویسن رو دوست دارم البته نه هر مطلبی و نه هر وبلاگی !
با گذشت زمان بر خوردم به یه سری از همین وبلاگ ها و مطالبشون رو دنبال می کنم بهرحال وبلاگ جای امنی برای زدن بعضی از حرف ها نیست اما آدمی گاهی به جایی می رسه که دوست داره خودش رو خالی کنه حتی شده از طریق همین وبلاگ و نوشتن !
خیلی برام آزاردهندس که یه سری از مطالب دوستان رو که از ته دل میاد و با ناراحتی بیان می کنن رو می بینم و واقعا نمی تونم براشون کاری کنم هستند کسایی که دور و برم هستن و رو در رو اون ها رو می بینم ، با هم گپ می زنیم تا به یه راهکار مناسب برسیم اما فقط به نمی شه ، نمی تونم ، شرایط فلان هست و . منتهی می شه ! دیگه چه برسه به کسی که حضوری نمی بینیش و اگه آدمی باشی که اهل پاشیدن نمک روی زخم دیگران نباشی ؛ کاری که انجام می دی با نوشتن چند جمله ، تلاش می کنی که آرومش کنی اما از هزاران جمله ی ناگفته ی اون بی خبری !
چی بگم . . . .
خیلی سخته که از مشکل کسی باخبر باشی و نتونی براش کاری کنی !! امیدوارم خدا به همه کمک کنه که بر مشکلاتشون غلبه کنن :)
درباره این سایت