در سال ۱۹۷۴ ، مارینا آبراموویچ یک اجرای هنری به مفهوم مدرن داشت او اعلام کرده بود که در طی اجرای ۶ ساعته ، مانند یک شی ء بی‌حرکت و بدون هرگونه واکنش خواهد بود ، در این مدت شرکت‌کنندگان اجازه داشتند هر کاری می‌خواهند با او بکنند و حتی از ۷۲ وسیله‌ای که آبراموویچ روی میز استودیو گذاشته بود هم استفاده نمایند .
این اجرا ریتم عملکرد صفر نام داشت !
روی میز یادداشت زیر به چشم می‌خورد :
راهکار : ۷۲ وسیله روی میز است که هر طور دوست داشتید می‌توانید آنها را روی من بکار ببرید .
تعهد : برای مدت ۶ ساعت صرفاً خودم را در اختیار شما خواهم گذاشت و مسئولیت هر نوع عواقبی را برعهده می‌گیرم .
۶ ساعت از ۸ شب تا ۲صبح میباشد .
روی میز هم ادوات لذت مانند پَر ، دستمال‌های ابریشمی ، گُل ، آب و . بود و هم ابزار شکنجه مانند : چاقو ، تیغ ، زنجیر ، سیم و حتی یک اسلحه پُر!
در ابتدای کار همه رودربایستی داشتند ، یک نفر نزدیک شد و او را با گُلها آراست ، یک نفر دیگر او را با سیم به یک شی ء دیگر بست ، دیگری قلقلکش داد ، کمی بعد او را بلند کردند و جایش را تغییر دادند !
کم‌کم زنجیرها را بکار گرفتند ، به او آب پاشیدند و وقتی دیدند واکنشی نشان نمی‌دهد رفتارها حالت تهاجمی‌تر گرفت !!
منتقد هنری ، توماس مک‌اویلی ، که در این پرفورمنس شرکت کرده بود به خاطر می‌آورد که چگونه رفتار مردم رفته‌رفته ، خشن و خشن‌تر شد .
اولش ملایم بود، یک نفر او را چرخاند ، یکی دیگر بازوهایش را بالا برد ، دیگری به نقاط خصوصی بدنش دست زد ، مردی جلو آمد و با تیغ ریش‌تراشی که برداشته بود گردن او را مجروح کرد و مردی دیگر خارهای گل را روی شکم آبراموویچ کشید .
یک نفر تفنگ را به دستش داد و دستش را تا بالای گیجگاهش برد که یک نفر دیگر آمد تفنگ را گرفت و از پنجره به بیرون پرت کرد !
با این رویداد آبراموویچ نشان داد که اگر شرایط برای افرادی که به خشونت گرایش دارند مهیا باشد ، به چه راحتی و با چه سرعتی خشونت را اعمال می‌کنند .
بعداز پایان ۶ساعت ، آبراموویچ در سالن استودیو به راه افتاد و از مقابل دستیاران و بازدیدکنندگان گذشت . همه از نگاه‌کردن به صورت او اجتناب می‌کردند . بازدید کنندگان هم آنقدر عادی رفتار می‌کردند که انگار اصلاً از خشونتی که دمی پیش به خرج داده بودند و اینکه چگونه از آزار و حمله به او لذت برده بودند چیزی در خاطرشان نمانده بود !!
این اثر نکته‌ای وحشتناک را در باب وجود بشر آشکار می‌کند ، به وضوح به ما نشان می‌دهد که اگر شرایط مناسب باشد ، یک انسان با چه سرعت و به چه آسانی می‌تواند به همنوع خود آسیب برساند و به چه سادگی میشود از شخصی که از خود دفاع نمی‌کند یا نمی‌جنگد بهره‌کشی کرد و این که اگر بسترش فراهم باشد اکثریت افراد به ظاهر «نرمال» جامعه می‌توانند در چشم‌برهم‌زدنی به موجودی حقیقتاً وحشی و خشن تبدیل شوند !!
مارینا بعدها اعلام کرد وقتی آن شب به هتل خود برگشته بود ، دید که یک دسته از موهایش در عرض چند ساعت سفید شده بود خودداری و عدم واکنش او چنین هزینه‌ای به او تحمیل کرده بود !
مارینا آبراموویچ و رویداد ریتم صفر به ما یاد می‌دهد که وقتی منفعل باشید ، هم خودتان نابود می‌شوید و هم بخش نابودگر دیگران را بیدار می‌کنید .
وقتی منفعل باشید آدم‌ها وحشی می‌شوند ، زورگو می‌شوند ، اخلاق و شأن انسانی شما را دیگر هر کسی محترم نمی‌شمارد و امیال و عقده و غده‌هایی که درونش وجود دارد مجال ابراز وجود پیدا کرده و خودنمایی می‌کند !!!
وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاةٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ( و برای شما در قصاص ، حیات و زندگی است ، ای صاحبان خِرد ! شاید شما تقوا پیشه کنید )
آری مجرم باید از عواقب کارش بترسد و الّا آرام ترین افراد به وحوشی تبدیل می شوند که باورش ممکن نیست . چنگیز ، هیتلر، یزید، صرب ها و داعشی ها همه و همه مشت نمونه خروار هستند !
شاید بصورت خلاصه بتوان گفت که این آزمایش به سادگی و روشنی ثابت کرد که :
این مظلوم است که ظالم می سازد !
درباره این سایت